دلم گرفته آسمون نمیتونم گریه کنم

شکنجه میشم از خودم نمیتونم شکوه کنم

انگاری کوه غصه ها رو سینه ی من اومده

آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده

دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی یه عمره که دربه درم

حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم

من واسه آتیش زدن یه کوله بار شب بسم

دلم گرفته آسمون یه کم منو حوصله کن

نگو که ازاین روزگار یه خورده کمتر گله کن

منو به بازی میگیرن عقربه های ساعتم

برگه ی تقویم میکنه لحظه به لحظه لعنتم

آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن

نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن

نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن...

همین که میخوام حرف دلم رو باتو بگم میری

آره میدونم بد بوده کارم اینجوری دلگیری

میشه ایندفه منو تو ببخشی

میشه نگی میخوای ازم تو جدا شی

میشه ببخشی و بگذری عشقه من...

میشه فراموشت بشه گناهم

میشه نگاه کنی به اشک و آهم

هنوزم از همه بهتری عشقه من

منو ببخش اگه بچگی کردم

بذار دستاتو تو دستای سردم

منو ببخش میدونم اشتباه کردم

منو ببخش اگه از تو بریدم

اگه شکستی و هیچی ندیدم

منو ببخش اگه بازم خطا کردم

تو که همیشه سنگ صبور این دل تنهایی

اگه نباشی دنیا تمومه دیگه چه دنیایی!

می دونی چیه دیوونگی بسه

غرور چشممو غمت شکسته

نگاتو برندار از تو نگاه من

اگه میشه بذار پیشت بشینم

پشیمونم عزیز نازنینم

بیا ببخش دوباره این گناه من

منو ببخش هنوز اگه میتونی

اگه مثله قدیما مهربونی

منو ببخش عزیزم اشتباه کردم...

 

 

 

هنوزم میشینمو سر رو زانو میگیرم

 

 

 

گریه میکنم برات کمی آروم میگیرم

 

 

 

نمیشه با تو نبود.. نمیشه از تو نخوند

 

 

 

نمیشه حرفی نزد نمیشه که بی تو موند

 

 

 

منو اینجا رو زمین... تو تو سقف آسمون...

 

 

 

نرو پشت ابر غم یکمی پیشم بمون

 

 

 

آخه تو ماه منی ولی پنهونی ازم

 

میدونم یه دونه ای  تو چی میدونی ازم...