گاهی وقت ها

دلت می خواهد با یکی مهربان باشی

دوستش بداری

وَ برایش چای بریزی

گاهی وقت ها


دلت می خواهد یکی را صدا کنی

بگویی سلام،

می آیی قدم بزنیم؟

گاهی وقت ها

دلت می خواهد یکی را ببینی

گاهی وقت ها...

آدم چه چیزهایِ ساده ای را

ندارد...!

قاصدک! شعر مرا از بر کن

                                            برو آن گوشه باغ  

              سمت آن نرگس مست  

و بخوان در گوشش 

                                           و بگو باور کن، 

                                    یک نفر یاد تو را هرگز از دل نبرد.....

برای همه وقت هایی که مرا به خنده واداشتی.

برای همه وقت هایی که به حرف هایم گوش دادی.

برای همه وقت هایی که به من جرات و شهامت دادی.

برای همه وقت هایی که مرا در آغوش گرفتی.

برای همه وقت هایی که با من شریک شدی.

برای همه وقت هایی که با من به گردش آمدی.

برای همه وقت هایی که خواستی در کنارم باشی.

برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی.

برای همه وقت هایی که مرا تحسین کردی.

برای همه وقت هایی که باعث راحتی و آسایش من بودی.

برای همه وقت هایی که گفتی “دوستت دارم”

برای همه وقت هایی که در فکر من بودی.

برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی.

برای همه وقت هایی که به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی.

برای همه وقت هایی که دلتنگم بودی.

برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی.

برای همه وقت هایی که در چشمانم نگریستی

و صدای قلبم را شنیدی.

به خاطر همه ی این ها هیچ وقت فراموش نکن که :

لبخند من به تو یعنی ” عاشقانه دوستت می دارم ”

آغوش من همیشه برای تو باز است.

همیشه برای گوش دادن به حرفهایت آمادگی دارم.

همیشه پشتیبانت هستم.

من مثل کتابی گشوده برایت خواهم بود.

فقط کافی است چیزی از من بخواهی ,

بلافاصله از آن تو خواهد شد.

می خواهم اوقاتم را در کنار تو باشم.

من کاملا به تو اطمینان دارم و تو امین من هستی.

در دنیا تو از هرکسی برایم مهم تر هستی.

همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم چه نیاورم...

همین الان در فکر تو هستم.

تو همیشه برای من شادی می آوری

به خصوص وقتی که لبخند بر لب داری.

من همیشه برای تو اینجا هستم و دلم برای تو تنگ است.

هر وقت که احتیاج به درد دل داشتی روی من حساب کن.

من هنوز در چشمانت گم شده هستم.

تو در تمام ضربان های قلبم حضور داری....

من دوستت دارم...... تا ابد...!

می دانم

می دانم نامه ام را حتی اگر در آخرین روز حیات زمین به دستت برسد می خوانی بیا به کوچه هایی که امشب میزبان قدمهای من و تو خواهند بود سلام کنیم

بیا به یاد چشمهایی که در روزگار غم و غصه با ما گریسته اند گل سرخی در باغچه روحمان بکاریم.

شاید کسی را که با او خندیده ای فراموش کنی اما هرگز کسی را که با او گریسته ای را از یاد نخواهی برد .

و من از هنگام تولد کائنات تا کنون سر به شانه های تو گریسته ام پس چگونه می توانم لحظه ای تورا فراموش کنم ؟

چگونه می توانم با ابرهای بهاری در سرودن تو همراه نشوم .

اگر به من بگویند :

فقط یکبار می توانم تورا از پشت شیشه های مه آلود ببینم و برایت دست تکان بدهم و اگر به من بگویند :فرصتی نیست و فقط یک جمله می توانم به تو بگویم و پس از آن به ابدیت می رسیم

رو به رویت می ایستم و می گویم :

در قیامت هم نام تو را بر لب خواهم داشت

به محشر وعده دیدار اگردادی نمی رنجم

 وصال چون تویی راصبراین مقدارمی باید

1.گشاده دست باش-جاری باش-کمک کن(مثل رود)

***

٢.باشفقت و مهربان باش(مثل خورشید)

***

٣.اگر کسی اشتباه کرد آنرا بپوشان(مثل شب)

***

۴.وقتی عصبانی شدی خاموش باش (مثل مرگ)

***

۵.متواضع باش و کبر نداشته باش(مثل خاک)

***

۶.بخشش و عفو داشته باش(مثل دریا)

***

7.اگر میخواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش(مثل آینه)

تعجب نکن که چرا گريه نميکنم !

بي تو يک عمر فرصت براي _گريستن دارم

اما براي تماشاي تو....

                                    همين يک لحظه باقي است

و شايد همين يک لحظه اجازه زيستن در چشمان تو را داشته باشم....

یک روز می بوسمت!

فوقش خدا مرا می برد جهنم! فوقش می شوم ابلیس!

آنوقت تو هم به خاطر این که یک « ابلیس » تو را بوسیده، جهنمی می شوی!

جهنم که آمدی ، من آن جا پیدایت می کنم و از لج خدا هر روز می بوسمت!

وای خدا ! چه صفایی پیدا می کند جهنم…!

یک روز می بوسمت!

پنهان کردن هم ندارد. مثل احساسات تو نیست که مخفی شان می کنی،

یا مثل خواب دیشب من که نباید تعبیر شود،

مثل نجابت چشمهای تو است ،

وقتی که توی سیاهی چشمهای من عریان می شوند.

عریانی اش پوشاندنی نیست ، پنهان نمی شود…

یکی از همین روزهایی که می خندانمت ،

یکی ازهمین خنده های تو را ناتمام می کنم و می بوسمت!

و بعد ، تو احتمالا سرخ می شوی ،

و من هم که پیش تو همیشه سرخم…

یک روز که باران می بارد ،

یک روز که چترمان دو نفره شده ،

یک روز که همه جا حسابی خیس است ،

یک روز که گونه هایت از سرما سرخ سرخ ،

آرام تر از هر چه تصورش را کنی ،

آهسته ،

می بوسمت…

هر چه پیش آید خوش آید!

حوصله ی حساب و کتاب کردن هم ندارم!

دلم ترسیده ، که مبادا از فردا دیگر « عشق من » نباشی........

به قول شاعر: عشق کلاس اول ، تنها چهار حرف است ،

اما کلاس آخر ، عشق هزار حرف است…

 +پ.ن: دستام امشب بوی بهشت میده.... بوی تو رو.........

            امشب تا صبح عطر بهشت رو در آغوش میکشم.... 

من می پرستمت

آن لحظه ها که مات

             تنهایی مرا   

                   آغوش می کشی 

آن لحظه ها که تو

    در یک هجوم گرم

                  دورحصار من

                       تنپوش می کشی

من را پس از تو و این عاشقانه ها

   بعد از عبور تو

       حتی صدای تار

             عاشق نمی کند

این عاشقانه را با خود ببر برو

       من را به خود گذار

                 تنها شدن مرا

                     جز اندکی غمین

                           کاری نمی کند

تا هر کجا روی...تا انتهای شب

      تنها- بدون من-

             یا در کنار غیر

                   تنها بدان که من              

مومن به عشق تو

       در حزن این قفس

           آرام و زیر لب تکرار می کنم

                                -من می پرستمت-