به امشب به تقدیر من عشق تو

به حالی که بی من ، تو داری قسم

به عنوان روزی که بردی منو

به حسی که گفتی میایی قسم

به دل خواهی اولین دلهره

به گاهی که با من نبودی قسم

جدا می‌شی و می‌رود خاطره

ولی شک نکن من به تو می‌رسم

نشد تا تو هستی من عاشق بشم

نشد قلب ما عشقو باور کنه

شب رفتنت آرزو می‌کنم

خدا وقت دوریتو کمتر کنه

به چشمای تو قبل هر گریه‌ای

قسم می‌خورم یاد تو با منه

قسم می‌خورم بغض این انتظار

یه روزی تو آغوشمون بشکنه

یه روزی تو آغوشمون بشکنه

دوستدارم عشقم

کاشکی ...

میدونی چی بیشتر از همه آدمو داغون میکنه؟

باز باران، 

بی ترانه، بی هوای عاشقانه،

بی نوای عارفانه، در سکوتی ظالمانه،

خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت،

حاله ای از عشق و نفرت،

اشکهایی طبق عادت،

قطره های بی طراوت،

دیدن مرگ صداقت،

روی دوش آدمیت…

میخورد بر بام خانه…

زندگی کن ولی اسیر نشو،

     عاشق شو ولی دیوانه نشو،

دوستت دارم ولی .......

نشو......

           اسمت را گذاشتم گل

ترسیدم پژمرده بشی،

گذاشتم خورشید ترسیدم غروب کنی،

گذاشتم جونم که اگه خدایی نکرده رفتی منم برم

عشق مثل آب میمونه

که میتونی اونو تو دستت قایمش کنی.

آخرش یه روز دستاتو باز می کنی

میبینی نیست قطره قطره چکیده بی اینکه تو بفهمی

اما دستت پر از خاطرست...

تو به من نمی آیی

من از این تنهایی

از این که دیر می آیی

از این که روزی به من بگویی

 

خون و جنون

کسی با سکوتش،

مرا تا بیابان بی انتهای جنون برد

کسی با نگاهش،

مرا تا درندشت دریای خون برد

مرا بازگردان

مرا ای به پایان رسانیده

یادته قدیما دلا چه پاک و ساده بود

دستا خالی اما دلا سرزنده بود

رو لبا سر شار از خنده بود

لب چشمه پر از گلای پونه بود

خبری از برج های فولادی نبود

خونه ها از خشت و گلی , ساده بود

یادته چشما از دیدن هم سیر نمی شد

کسی از کسی دلگیر نمی شد

وقتی عشقی تو قلبی شعله می زد

از همه دنیا می گذشت و پاینده می شد

یادته قدیما حرفی از سفر نبود

کسی از کسی بی خبر نبود

همه به عشق هم زنده بودند

عاشقا واقعا دلداده بودند

دستا یه سر پناه بود واسه هم

قلبا یه جای امن بود واسه هم

یادته قدیما دلا چه پاک و ساده بود

قلبا خالی از دو رنگی و کینه بود

وقتی که رابطه ای رو تموم کردید

وقتی که رابطه ای رو تموم کردید

و مرگ .....

ارامشی است مانند بودن گل مرداب بر روی اب

حسی است مثل حس کردن قطرات باران بر روی گونه هایم

اتفاقی است خاموش مانند اب شدن اهسته و ارام برف بر روی شیروانی

و مرگ....

اوني كه عاشقش بودم

حالا ديگه يه نامرده

نگاه بكن تو چشمامو

ببين با من چه ها كرده

اوني كه صادقانه من

دلو  كردم تقديمش

بهارمو چقد ساده

در آورد ازتو تقويمش

چه روزایی باهم داشتیم
ولی تموم شدند دیگه
دیگه باید جدا باشیم
اینو تقدیرمون میگه
به یاد اون روزا دارم
دقیقه ها رو میشمارم
به شوق دیدنت فردا
تموم شب رو بیدارم
ولی افسوس دیگه رفتی
گرفتی عشقتو از من
برای اولین بار بود
دلم شکسته شد رسما
هنوز تو دستمه عکسی
که ازتو یادگار دارم
نمیشه بگذرم از اون
باعکست خیلی کاردارم
وداع کردن چقد سخته
ولی واسه تو آسون بود
تو زیر لب میخندیدی
دل من ولی داغون بود